8 | Zijn ‘I love you’ aan het einde van zijn brief, maakte het moeilijk om aan die van mij te beginnen. Het is alsof de liefde inderdaad verblindt… maar dan nét even anders. Ik weet dat hij het oprecht meent en toch klopt er helemaal niets van. Er is hier geen sprake van liefde, noch van een meningsverschil, maar van een totaal andere kijk op de werkelijkheid. Aangedreven door vaste meningen en stellige overtuigingen gaat hij in een rotgang voorbij aan wat er werkelijk is. Hoe krijg ik hem in de vertraging en tot iets meer ontvankelijkheid?