Mailtje van mijn vader, 12 sep 2023, 07:56
Hi Renate,
Je gooit wel even erg veel op mijn bord. Het gaat dus wel even duren voor ik het allemaal heb geabsorbeerd. Maar dat gaat zeker gebeuren. Zoals je al had opgemerkt, reageer ik soms even te snel en dat zou best waar kunnen zijn?
Dus even geduld a.u.b.
Blijf gezond,
XX Pap
Mailtje aan mijn vader, 12 sep 2023, 08:20
Niks menselijks is mij vreemd ;)
Fijn dat je er de tijd voor wil nemen.
Ik wacht je reactie geduldig af.
Veel liefs, R
Twee dagen later ontvang ik zijn mail.
“Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest.”
Brief van mijn vader, 14 sep 2023, 13:32
Hi Renate,
Laten we maar weer bij het begin beginnen, over het mij druk maken? Dat moet je je nu ook weer niet te letterlijk voorstellen. Ja, ik maak mij over bepaalde zaken best wel druk, maar kan het ook heel makkelijk weer naast mij neerleggen. Ik geniet echt wel van mijn oude dag, zoals ze dat noemen. En ja, als je bijna 80 bent (wat klinkt dat toch oud) dan is iedere dag die je gegeven is best wel een geschenk.
Over geschenken gesproken: die krijg je meestal van iemand. Voor mij is het meer een geschenk aan mijzelf door gezond en fit te leven, maar ook te genieten van de dagelijkse dingen om mij heen.
Je hebt gelijk over het NU. Het verleden en de toekomst kunnen we a. niet veranderen en b. nauwelijks beïnvloeden.
Ik zat net naar die aardbevingen te kijken in Marokko: mensen die onder het puin moeten worden weggehaald en als ze het hebben overleefd Allah bedanken. Dat diezelfde Allah die andere mensen en kinderen niet heeft gespaard, is dan even niet belangrijk. De Islam is al lang de grootste religie op aarde, met ondertussen miljarden volgelingen, we hebben het over het NU. Ik heb het over volgelingen. Dat zijn dus mensen die volgen wat anderen denken of doen en meestal, bijna altijd, gebaseerd op ANGST. Angst voor de dood en angst voor het hiernamaals. De christenen hebben daar de Bijbel voor en de Islam de Koran. Beide zijn door mensen geschreven en niet door een GOD of Allah uit de hemel op aarde gekwakt.
Ik ben dus duidelijk geen volgeling. Ik geloof dus niet en ben dus ook niet bang voor de dood. Misschien wel bang voor de wijze waarop ik dood ga?
Zoals eerder vermeld, geloof ik wel in de wetenschap, omdat die het bewijs levert van het hoe of wat en waarom? De wetenschap is ook het NU, waarin we hebben geleerd van het verleden en hopelijk maken we niet weer dezelfde fouten als in het verleden?
Door de uitvinding van het WIEL zijn we tot auto's gekomen, daar hadden we benzine en diesel voor nodig en zo zijn de oliemaatschappijen ontstaan en zitten we nu met idioten die zich aan de A12 vastplakken omdat die oliemaatschappijen niet gesubsidieerd mogen worden?
De wetenschap zal ook dit probleem oplossen: elektrische auto's of auto's op waterstof. Daar geloof ik dus in. Maar daar is, daar heb je hem weer, TIJD voor nodig.
Ik zie dat ik een beetje ben afgedwaald.
Je had het over een Impala die aan de klauwen van een leeuw was ontsnapt. Ik heb toevallig net op Netflix een serie gezien die heet Predator en gaat daar dus over, moet je zien. Ik zal eens kijken of ik dat boek van Lisa Feldman kan vinden, anders koop ik het wel als ik weer in Holland ben.
Het brein zit heel vernuftig in elkaar en ze zijn er nog lang niet klaar mee om die te bestuderen. Emoties komen voort uit het brein en hebben vaak een historische achtergrond. De uitspraak: ‘het maakt iets los in mensen (mij)’ zegt het al: er zat dus iets vast in het geheugen / brein wat los kwam, waarschijnlijk door herkenning.
Overstromingen, aardbevingen en oorlogen hebben we allemaal al eerder gezien en vaak ook de afloop ervan, want daar gaat het meestal over als er emoties los komen.
Het raakt mij dus als ik dat soort beelden zie en dan bedenk dat ze behalve de natuurrampen (verkeerde plaats op het verkeerde moment) door de mens veroorzaakt worden. Die aardbevingen worden veroorzaakt door aardschollen die miljarden jaren geleden zijn gevormd toen de aarde nog geen aarde was, maar een gloeiende bol magma, en die langs elkaar schuren onder hele hoge spanning.
Alweer de wetenschap en niet de een of andere God die dit op zijn geweten heeft. Het zijn allemaal zaken die in het NU gebeuren. De vraag is alleen: wat leren we ervan?
’Men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest’ schreef je en ik denk dat dat helemaal waar is. Ik vindt dat wel een goeie .
Terug naar ons lijstje: de scheiding. Dus toch terug naar het verleden?
Ik schreef dat ik mijn twijfels had over wat het met jou en D. heeft gedaan. In Brunei constateerde ik dat het jullie beiden, D. meer dan jij, stuurloos had gemaakt. Er was nog geen email en smartphone, dus moest alles per fax. Bijsturen was dus zeer moeilijk, zo niet onmogelijk. Juist in die leeftijd, puberen noem jij het tegenwoordig, was dat dus wel belangrijk. Toch zijn jullie er beiden goed uitgekomen, maar het had beter gekund. Zeker wat D. betreft. Ik kijk dus naar zoals het NU is, ter voorbereiding op de toekomst.
Laat ik het bij jou houden. Ik heb het dus over de periode na de scheiding.
Het leek aanvankelijk goed te gaan: je kreeg een prima baan, mooi huis en helaas een (in mijn ogen) slechte relatie. Toen opeens ging je de kunstwereld in.
Ik begrijp nog steeds niet wat je toen bewoog om je redelijk luxe bestaan op te geven voor het beschilderen van bloemen? Ook ik vond jouw kunstwerken best wel mooi, maar ‘kan je er van leven?’ vroeg ik mij vaak af. Niet dus.
Kwam bij dat je relatie verslechterde en uiteindelijk werd beëindigd. Althans, dat neem ik aan? Dus nu ben je weer gelukkig, hoop ik, en kan je je gaan voorbereiden op de toekomst.
Stap 1 is een dak boven je hoofd. Dat zit nu goed, maar blijft zorgelijk denk ik?
Stap 2 is de zorg voor B. Zo te zien is jullie relatie erg goed en stevig, maar eens gaat B. net als jij haar eigen leven lijden. Dus kom je alleen te staan. Niet dat dat erg is. Ik zag laatst dat de helft van de gezinnen in Amsterdam uit 1 persoon bestaat, dat is de nieuwe realiteit dus. Maar het zal wel aanpassing vergen denk ik?
Stap 3 is je inkomen. Daar blijk je je geen zorgen over te maken, dus neem ik aan dat je het wel redt? Pensioen heb je denk ik nog steeds niet opgebouwd, maar is wel belangrijk.
De AOW is leuk, maar daar red je het niet mee, zeker gezien de huurkosten die alleen maar verder omhoog zullen gaan. Dit zijn dacht ik wel even de meest belangrijke?
Weer even terug naar wonden en de relatie met onze hersenen. Fysieke pijn is een waarschuwing van onze hersenen, waarop wij actie moeten ondernemen. Zoals wond beschermen met een pleister. Mentale pijn is veel moeilijker vast te stellen en vraagt niet direct om actie. Zoals bijvoorbeeld dat het mij pijn doet om anderen te zien lijden in een oorlog of aan een ziekte. Meestal sta je daar machteloos tegenover. Maar ze maken wel deel uit van het leven. Ik zal er dan ook niet langer bij stil willen staan.
Tenslotte nog even over mijn meetlat. Ik heb ondertussen mijn bril weer even schoongepoetst. Waar ik het niet mee eens ben:
Sociale status nastreven…
Dat was en is nooit mijn ambitie geweest. Dus meer kennis over het leven vergaren is beter.Verdiepen in de wetenschap is beter dan…
De wetenschap is werkelijk waar omdat het om bewijsvorming / -levering gaat.
Met de rest van de lijst ben ik het wel met je eens. Dus wat de hamvraag betreft: ja het is een vader die bezorgd door zijn bril naar de ontwikkeling van zijn kinderen kijkt. Overigens denk ik dat alle ouders bezorgt naar hun kinderen kijken. Jij dus ook?
En ja, je hebt gelijk als je denkt dat ik een redelijk somber beeld heb, van wat er van jullie geworden is. Dat is helaas niet anders. Ik hoop alleen dat jullie op jullie manier gelukkig en bovenal gezond blijven.
Laten we daar dan dus maar mee afsluiten voor nu, hoop dat je er wat aan hebt?
Blijf gezond, dikke X
Pap.